Toen ik acht was, leerde mijn moeder me breien. Eens in de zoveel jaar kreeg ik zin om te breien, en dan breide ik sokken, een sjaal, een trui. Op een gegeven moment, toen ik zo'n vijfentwintig jaar was geloof ik, raakte ik ook geïnteresseerd in haken. Van haken naar kant is een kleine stap. Voor ik het wist was ik alles aan het lezen wat er over kant maken te weten valt. Ik heb mezelf toen kantklossen en kunstbreien geleerd.
Toen mijn moeder zag dat ik interesse had voor kant, liet ze me een kanttechniek zien die zij had beoefend toen ze zwanger was van mij. Er waren complicaties met de zwangerschap, en ze moest weken plat liggen. Een vriendin leerde haar toen frivolité, omdat dat zo'n beetje het enige was dat ze platliggend kon doen. Ik heb nog steeds het doopmutsje dat ze toen voor me geknoopt heeft. Hoe dan ook, mijn moeder liet me de knoop zien en daar ging ik!
Na maanden van oefenen kreeg ik het eindelijk onder de knie. Kort daarna ging ik in dienst - waar ik gewoon doorging met breien en frivolité. Mijn collega-soldaten waren heel behulpzaam met het draaien van bollen van de strengen wol die ik meebracht. Ondertussen had mijn moeder contact gelegd met een uitgever van handwerktijdschriften. Toen ik met verlof was, vertelde ze het me. Ze vertelde ook, dat ze haar nog niet teruggebeld hadden. Dus pakte ik de telefoon en belde hen op. Ze zeiden me dat frivolité een vergeten handwerktechniek was, en dat ze een kast vol met frivolité-ontwerpen hadden, waarvan ze niet wisten wat ze er mee aan moesten. Dus zei ik tegen mezelf: dat zullen we nog wel eens zien - en belde een ander tijdschrift. In tegenstelling tot de eerste uitgever, was deze heel enthousiast en ze kwamen me thuis (na mijn diensttijd) opzoeken voor een fotoreportage. Dat alles verscheen in 1983 in het tijdschrift Ariadne (dat niet meer bestaat); zie Ariadne-galerij.
Sinds ik bezig ben met frivolité heb ik meer dan honderd frivolité-ontwerpen gemaakt, waarvan er ongeveer vijftig in een of meer van mijn drie boeken staan. Ik doe nog steeds frivolité, voorzover de drukte dit toestaat.
Pas geleden heb ik mijn eerste werkstuk - tevens mijn eerste ontwerp - opnieuw gemaakt. Het is een onderzettertje genaamd Aurora, Het resultaat zie je hieronder. De kleedjes zijn vijfentwintig jaar na elkaar gemaakt. Het eerste heb ik met haakgaren No. 5 (denk ik) gemaakt; het tweede is in DMC Cordonnet special No. 20. Het bevat mijn eerste knoopje verkeerd in een boogje (kun je hem vinden?).
O, en ik heb een fijne vrouw en twee kinderen, een jongen en een meisje, en een hond en een kat. Ik ben een software engineer en sinds kort in ruste. Momenteel gaat de meeste vrije tijd zitten in joggen en toetsen spelen.